สุ่ม ๒, สุ่ม ๆ หมายถึง ว. อาการที่ทำไปโดยไม่แน่ใจว่าจะถูกหรือไม่, ไม่เฉพาะเจาะจง, เช่น ทำสุ่มไปไม่รู้ว่าถูกหรือผิด ลองถามสุ่ม ๆไปเผื่อจะมีใครไปด้วย.
ว. อาการที่ทำไปโดยไม่แน่ใจว่าจะถูกหรือไม่, ไม่เฉพาะเจาะจง, เช่น ทำสุ่มไปไม่รู้ว่าถูกหรือผิด ลองถามสุ่ม ๆไปเผื่อจะมีใครไปด้วย.
ก. หาตัวอย่างเพื่อแทนกลุ่มโดยไม่เฉพาะเจาะจง เช่นสุ่มตัวอย่างสินค้าเพื่อตรวจคุณภาพ.
ว. ซุ่มซ่าม, ไม่ระมัดระวังให้ดี, ไม่ดูให้ดี, เช่น เดินสุ่มสี่สุ่มห้าเลยตกบันได กินอาหารสุ่มสี่สุ่มห้าเลยท้องเสีย.
น. ที่ซึ่งมีต้นไม้หรือเถาวัลย์ปกคลุมให้ร่มครึ้ม, มักใช้เข้าคู่กับคำ พุ่มไม้ เป็น สุมทุมพุ่มไม้.
ว. ใจดี, พอใจ. (ส.).
[สุมะ–] น. ดอกไม้, ดอกมะลิ. (ป., ส.).
[สุมะ–] น. ดอกไม้, ดอกมะลิ. (ป., ส.).